ว่าด้วยเรื่อง “ขนหัวหน่าว” ซึ่งหลายๆ สื่อ หลายๆ คนจะเรียกว่า “ขนเพชร” แต่ผู้ที่อยู่ในถิ่นภาคเหนือตอนบน จะใช้คำว่า “หมอย” ที่ถือว่าเป็นศัพท์ทั่วๆ ไป อย่างเช่น รักแร้.. เรียกว่า หมอยแร้, ลักษณะที่เป็นฝอยอยู่ปลายข้าวโพด เรียกว่า หมอยข้าวโพด (เรียกซะไม่อยากกินข้าวโพดเลยแหะ), หนวด เรียก หมอยปาก, เครา เรียก หมอยคาง เป็นต้น
ขนเพชร มีประโยชน์นะ!
- ป้องกันกลิ่นไม่พึงประสงค์ จะกระจายไปสู่บรรยากาศ [อาจเคยได้ยินว่า “ใครตากปลาเค็มแถวนี้วะ!!”] >.<
- ลดการเสียดสีของอวัยวะใกล้เคียง ตอนไม่ได้ใส่กางเกงใน เช่น ต้นขา (เวลาเดินไง)
- ป้องกันแมลง, ฝุ่นละออง เข้าไปในบริเวณสืบพันธุ์ (อันนี้แปลกใจมาก เราจะเอาของลับไปรับลมตอนไหน)
- บางที่บอก “เอาไว้จับผู้ร้ายคดีข่มขืน เพราะสามารถตรวจ DNA ได้” (คิดได้เนาะ)
ส่วนโทษของมัน.. ก็ตรงข้ามกับประโยชน์ที่กล่าวมาข้างต้นนี้
แล้วเราจะต้องดูแลส่วนนี้อย่างไร ถึงจะถูกสุขอนามัยที่ดี
เวลาทำความสะอาด ในเพศหญิง ให้มั่นใจว่าล้างตามซอกหลืบสะอาดจริงๆ แต่อย่าล้างสวนช่องคลอดนะคะ มันจะเป็นการไปทำลายความเป็นกรด-ด่างจากภายใน แทนที่จะเป็นประโยชน์ กับไปล้างเอาแบคทีเรียกตัวดีออกซะนี่ หากอยู่ในช่วงมีประจำเดือน แนะนำว่า ใช้น้ำยาอนามัยล้างด้วยก็ดีค่ะ อย่าลืมว่า หลังเข้าห้องน้ำทุกครั้ง ต้องซับน้องให้แห้งนะคะ เดี๋ยวมันอับชื้น
หากรู้สึกว่า ขนมันยาวเกินขอบบิกินนี่ ทำไงดี?! อย่าถึงกับต้องโกนเกลี้ยงเลยค่ะ แค่กันๆ เล็มๆ ก็พอ แนะนำว่า ใช้มือเรานี่แหละ สางขนขึ้นมา มือแนบกับน้อง แล้วใช้กรรไกรตัดส่วนที่เกินฝ่ามือเราออก ระวังตัดโดนมือนะคะ เพราะคาดว่าคงมองไม่เห็นกันแน่ๆ (เหมือนตัดผมแหละ แบบจากรองหวี เป็นรองมือแทน)
อุปกรณ์ตัดแต่งทรงขน จงแยกออกจากวิถีปกติซะ เพราะหากใครเอากรรไกรที่เราเล็มขนหัวหน่าว มาตัดซองขนม หรือมาตัดผม คงไม่เป็นการดี >.<