เป็นที่ทราบกันดีว่า “พรหมจรรย์” ถือเครื่องการันตีความบริสุทธิ์ของหญิงสาว โดยพรหมจรรย์ถูกถือว่าเป็นคุณค่าที่ติดตัวมากับหญิงสาวตั้งแต่เกิด
แต่มาเดี๋ยวนี้ยุคสมัยเปลี่ยนไป ส่วนหนึ่งเป็นเพราะการหลั่งไหลของวัฒนธรรมจากตะวันตก เลยทำให้เดี๋ยวนี้หนุ่มสาวเริ่มที่จะมีเพศสัมพันธ์กันเร็วมากขึ้น จนดูเหมือนว่า คำสอนที่ว่า “อย่าชิงสุกก่อนหาม” ดูท่าจะใช้ไม่ค่อยได้ผลเสียแล้ว และที่น่าแปลกไปกว่านั้นก็คือ แม้ว่าโลกจะหมุนเวียนเปลี่ยนไปอย่างรวดเร็ว เราเองก็รับวัฒนธรรมใหม่ ๆ ได้กันอย่างฉับไว แต่ก็ไม่วายมีบางส่วนที่ยังคงตั้งแง่กับเรื่อง ” พรหมจรรย์ ” ไม่จบไม่สิ้น
พรหมจรรย์ ใช่ว่าจะมีกันทุกคน
คาดว่าหลาย ๆ คนน่าจะเคยได้ยินว่า ผู้ชายบางคนจะจริงจังกับเรื่อง ” พรหมจรรย์ ” ของว่าที่แม่ของลูกในอนาคตของตัวเองมากเสียจนเกินไป เป็นต้นว่า รับไม่ได้หากตนไม่ใช่ชายคนแรก ทั้ง ๆ ที่ตัวเองกลับหลงใหลไปตามกระแสโลกในเรื่องอื่น ๆ เช่นกัน
และข้อเท็จจริงที่น่าสนใจเกี่ยวกับพรหมจรรย์ที่หลายคนอาจจะยังไม่ทราบ นั่นก็คือ
แม้ว่าพรหมจรรย์จะติดตัวสาว ๆ มาตั้งแต่เกิด แต่ก็ใช่ว่ามันจะอยู่กับเราได้จนกระทั่งเราได้ผ่านการมีเพศสัมพันธ์ครั้งแรกไปแล้วเสียเมื่อไหร่
เพราะในกิจกรรมบางอย่างที่ต้องใช้ร่างกายส่วนล่างมาก ๆ (ซึ่งไม่ใช่กิจกรรมทางเพศ) อย่างเช่นการขี่จักรยานวิบาก การกระโดดสูง ยิมนาสติก ฯลฯ ต่างก็เป็นสาเหตุที่อาจจะทำให้เยื่อพรหมจรรย์ฉีกขาดได้
ฉะนั้นการที่เราจะตัดสินใครสักคนด้วยเยื่อบางๆ ของพรหมจรรย์ มากกว่าความเป็นคนดีในตัวคนคนนั้น ก็ดูจะเป็นการลำเอียงไปสักหน่อย
แต่อย่างไรก็ตาม เราเชื่อว่า การเชื่อฟังที่ผู้ใหญ่ท่านพร่ำสอนในเรื่อง การรักนวลสงวนตัว ย่อมดีกว่าแน่นอน เพราะนอกจากจะไม่ต้องมีปัญหาเรื่องการตั้งครรภ์อันไม่พึงประสงค์แล้ว ยังสามารถป้องการโรคติดต่อทางเพศสัมพันธ์ได้ด้วย
